"Huzur nedir?" ya da "En huzurlu oldugunuz (zam)anlar nedir?" nedir diye sordugumuzda, en azindan bu dunyadaki insan sayisi kadar farkli yanitlar aliriz herhalde...
Kimi zaman insanin en Sevgili ile bulustugu, tum kimliklerinden arinip, en ciplak benligi ile kendisi ile bas basa kaldigi andir, kimi zaman ise sabah yeni gune baslarken kuslarin sesini dinledigi andir belki de...
Ist-An-bul`da 04:34`te kuslarin sesini dinlerken, hizla akip gecen bu hayati yine dusunuyorum. Gune baslarken en sevdigim seyler: Cama bulgur koyup mahalledeki kuslarin karnini doyurmak... Agaclara ve kuslara onlari ne cok sevdigimi fisildamak... Her sey icin sukranlarimi sunmak... Final donemindeki ogrencilerime basarili olmalari icin dualarimi yollamak... Iki cihan icin en hayirli kariyeri yapmayi dilemek...
Kulagimda ise Lebbeyk sesleri: "Lebbeyk Allahümme lebbeyk, lebbeyke lâ şerîke leke lebbeyk, innel hamde ve`n-ni`mete leke ve`l-mülke lâ şerîke lek. (Buyur Allahım buyur! Emrindeyim buyur! Senin hicbir ortağın yoktur. Emrindeyim buyur. Şüphesiz hamd (övgü) sana mahsûstur. Nîmet (vermek) de senin, mülk de senindir. Senin hicbir ortağın yoktur.)
Allah`im! Beni goz acip kapayacak kadar bile nefsime birakma, diyerek herkese sevgilerimi yolluyorum.
Ay-lin:)
