Bilim için yıllarını vermiş, okumaktan gözleri kızarmış, canı dışarı çıkmak istemesin diye güneşlikleri açmayan, sürekli öğrenme aşkıyla çalışan tüm dostlara...
Bu kadar yürekten sevmezse insan, katlanmaz herhalde bu yoğun tempoya ve/veya uykusuz gecelere... Öte yandan, içi kavruluyorsa okumak için, üretmek için, insanlığa ve ülkemize hizmet için hiç de ağır gelmiyor insana sırtındaki bunca yük, uykusuz geçen bunca gece... Kuvvetli rüzgarların estiği yerde, ağaçların kökleri güçlü olur derler, ya ben de günbegün daha güçleniyorum ve bağlanıyorum İst.'a...
Gecenin bir buçuğu olmuş... Çöpçüler çöpleri topluyorlar... Maviş'im, esniyor; canım benim... Her yerde Pavlov var. Yakında Maviş, Pavlov derse hiç şaşırmayacağım :) İnsan, vicdanıyla hep baş başa kalır ve asla ondan kaçamaz. Başarılı bir çeneyle herkesi kandırabilir ama onu asla, di mi? Tembellik edenlerin vicdanlarına sesleniyorum... Nasıl rahat ediyor içiniz bunca kişi yardım beklerken ya da atalarımız cephelerde sabahlamışken, sürekli orada burada sabahlamakla ne veriyorsunuz ülkemize ya da ne bırakacaksınız gelecek kuşaklara?...
Tatlı Rüyalar Uykucu Güzellerine!
İyi Yolculuklar Atom Karıncalara!
Ay-lin:)
