'Hayatı sever misiniz?
Hayatı sevebilirsiniz ama bir engelli olarak yaşamaya katlanabilir misiniz?
Siz hiç, beyaz bastonla yürümeyi,
Bir sessiz dünyada işaretlerle konuşarak yaşamayı,
Ya da bir tekerlekli sandalye ile kaldırımları aşmayı denediniz mi?
Peki ya sevinçle beklenen bir bebeğin engelli olarak doğması,
Veya ansızın bir uzvu yitirmek hangi duyguları yaşatır hiç düşündünüz mü?
Asıl engel, vicdan ve merhamet yoksunluğudur...
"Ne oldum değil, ne olacağım diye düşünmeli" belki bir gün bizde bu halde olabiliriz...'
Bir yakın arkadaşım, 18 Temmuz 2008 Cuma günü Pegasus'la İstanbul'a gelecekken, 'görme engelli' olduğu için uçağa binemeyeceğini öğrendi. Yetkililer, ya yanında bir refakatçı bulundurması gerektiği ya da yanındaki yolcunun refakatçısı olarak sisteme kayıt yaptırmasını söyleyince, arkadaşım da biletini iptal etmek zorunda kaldı.
Zaten başta sağlık sorunları olmak üzere hayatta çok zolukla mücadele eden engelli insanlarımıza neden insanca yaşamalarına ve haraket etmelerine engel oluyoruz acaba? Bir gün aynı durumda biz de olabiliriz. Merak ediyorum bir host ya da hostes yardımcı olamaz mı uçağa binişinde ve inişinde bir engelli yolcuya? Onların hayatına engeller yığmaktansa, çok mu zor geliyor destek olmak, yardım etmek?...
Engelsiz yarınlara...
Aylin
